Η Φυσικοθεραπεία ενδείκνυται και συνταγογραφείται (με ή χωρίς συνοδευτική φαρμακευτική αγωγή) για ένα πλήθος ορθοπαιδικών, ρευματικών και νευρολογικών παθήσεων.
Εκτός από τις περιπτώσεις όπου τα οφέλη της φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης είναι αυταπόδεικτα, θεωρούμε χρήσιμο να υπογραμμίσουμε εδώ ορισμένες από τις λιγότερο προφανείς παθήσεις όπου ενδείκνυται η Φυσικοθεραπεία.
Embedded Files
Εάν θέλετε να μας ρωτήσετε περισσότερα, μη διστάζετε να μας καλέσετε για οποιαδήποτε σχετική πληροφορία ή συμβουλή.
Πόνος στη μέση ή στον αυχένα
Πόνος στη μέση ή στον αυχένα
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι πολλά από αυτά τα περιστατικά οφείλονται στην έλλειψη φυσικής δραστηριότητας.
Η ήπια άσκηση οποιασδήποτε μορφής, σε συνδυασμό με την ορθή στάση του σώματος όταν στεκόμαστε, όταν καθόμαστε, όταν σηκώνουμε βάρος αλλά και κατά τον ύπνο, συμβάλλει στη διατήρηση της υγείας της σπονδυλικής στήλης.
Παγκοσμίως, η οσφυαλγία είναι η κύρια αιτία που προκαλεί αδυναμία κίνησης. Πλέον, είναι πολύ κοινή πάθηση: το 2020, 1 στους 13 ανθρώπους υπέφερε από οσφυαλγία - αύξηση 60% από το 1990.
Στην οδηγία του ΠΟΥ για τη μη επεμβατική αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου της μέσης, προτείνονται (μεταξύ άλλων) εξατομικευμένα προγράμματα θεραπευτικής άσκησης, ειδικοί χειρισμοί για την κινητοποίηση της σπονδυλικής στήλης, μάλαξη και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Τεστ Finkelstein: Αν το άτομο αισθάνεται πόνο στο βήμα 2, είναι πιθανό να πάσχει από το σύνδρομο De Quervain.
Tενοντοπάθειες
Tενοντοπάθειες
Συνήθεις μυοσκελετικές παθήσεις που οφείλονται σε τραυματισμούς από αθλητικές ή άλλες καθημερινές δραστηριότητες, οι οποίες περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Οπότε, εκτός από τους αθλητές, προσβάλλονται και άλλες ομάδες του πληθυσμού όπως μουσικοί, χρήστες Η/Υ, εξειδικευμένοι εργάτες κ.ά.
Συχνότερα, προσβάλλονται οι τένοντες του ώμου, του αγκώνα, του καρπού, του γονάτου και ο αχίλλειος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τενοντοπάθειας είναι το σύνδρομο De Quervain και η τενοντοπάθεια αχιλλείου που έχουν άμεση σχέση με την υπέρχρηση ή την “κακή” χρήση στην οποία υποβάλουμε τον καρπό μας και την ποδοκνημική άρθρωση, αντίστοιχα.
Οστεοπόρωση
Οστεοπόρωση
Στα άτομα που πάσχουν από οστεοπόρωση, η αντοχή των οστών ελαττώνεται με αποτέλεσμα ο σκελετός να γίνεται εύθραυστος και να αυξάνεται η πιθανότητα καταγμάτων της σπονδυλικής στήλης και των άκρων (αυτόματα κατάγματα). Εκτιμάται ότι, παγκοσμίως, 1 στις 3 γυναίκες και 1 στους 5 άντρες άνω των 50 ετών, θα υποστούν κάποιο κάταγμα λόγω οστεοπόρωσης, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους. Το οστεοπορωτικό κάταγμα θεωρείται παγκοσμίως η δεύτερη αιτία σωματικής ανικανότητας και θνητότητας.
Για τους ασθενείς που πάσχουν από οστεοπόρωση, προτείνεται φυσική δραστηριότητα διάρκειας 30-40 λεπτών, τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα, που να περιλαμβάνει ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης και βελτίωσης της ισορροπίας.
Ειδικά για την πρόληψη των πτώσεων, έχει διαμορφωθεί το πρόγραμμα ασκήσεων Otago.
Η επίδραση της οστεοπόρωσης στην κατάσταση των οστών
Ρευματικές παθήσεις
Ρευματικές παθήσεις
Τα ρευματικά νοσήματα πλήττουν περίπου το 20-25% του πληθυσμού στην Ελλάδα.
Εκτός από τα γενικά οφέλη για την υγεία, η φυσική δραστηριότητα ωφελεί ιδιαίτερα τα άτομα που πάσχουν. Για παράδειγμα, στα άτομα που υποφέρουν από οστεοαρθρίτιδα γόνατος, η άσκηση μειώνει τους πόνους των αρθρώσεων και τη δυσκαμψία και αυξάνει την ευλυγισία και τη δύναμη.
Η ενδεδειγμένη μορφή άσκησης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως ο τύπος της πάθησης, οι αρθρώσεις και οι μύες που έχουν επηρεαστεί καθώς και το επίπεδο βλάβης που έχουν υποστεί. Γι' αυτό, είναι απαραίτητη η ιατρική συμβουλή.
Page updated
Google Sites
Report abuse